Одинаев Абдугаффор

Одинаев Абдугаффор 1-январи соли 1950 дар дехаи Худгифи Соя, нохияи Мастчох ба дунё омада аст. Мавсуф соли 1966  мактаби  миёнаи № 4-и нохияи Мастчохро бо бахои аъло хатм намуда ва аз соли 1968 то соли 1970 дар мактаби хаштсолаи № 24 ба унвони муаллими синфхои ибтидои фаолият намуда аст. Солхои 1970-72 дар сафи артиши собик Иттиходи Шурави хизмат карда аст. Соли 1973 ба факултаи таъриху филологияи донишгохи педагоги ба номи С. М. Киров(хозира ДДХ ба номи Б Гафуров) дохил шуда  соли  1978 онро бо муваффакият ба анчом расонид.

Қувватбеки Давлат

Қувватбек рафту монд “Гулбонг”-аш

  Чанде пеш аҳли адаби устони Суғд 60- солагии Қувватбеки Давлат,шоир, рӯзно-манигор ва муассиси нашрияи “Гулбонг”- ро дар зодгоҳаш – деҳаи Табушни Кӯҳистони Мастчоҳ таҷлил намуданд ва дайни худ медонам бархе ногуфтаҳоро дар бораи шахсият ва осори он азиз, ки нону намакхўр ҳам будем,  дар ин матлаб баён намоям.

   Зуҳури нашрияи “Гулбонг” дар ноябри соли 1996 дар устони Суғди Тоҷикистон гўӣ садду деворҳо ва қолиби марсум ва маҳдудро шикаст ва зангўлаи бедориро ба гўши ҳамдиёрон ба садо даровард. Ин нашрия дар шумораи нахуст, ки бо коғази маъмулӣ дар ҳаҷми 4 саҳифа бо шуморагони 900 нусха чоп шуда буд, шарҳи ҳоли Шайх Абулҳақ – Эшонбобои Маҷнунро ҳамроҳ бо аксашон ба  чоп расонд. Ва ин матлаб нухустин мақолае буд, ки аз зиндагии ин орифи раббонӣ, яке аз охирин раҳравони роҳи тариқат дар водии Зарафшон ҳикоят мекард. Исми аслии эшон Абулҳақ буд ва ба хотири ишқи ҷунуносо дар ҳасрати Ҳазрати Дўст лақаби “Маҷнун”- ро баргузида буданд. Мавсуф дар хонаводаи Эшони Хоҷа, аз пешгомони маслаки Қодирия дар даҳаи аввали қарни 20 ба дунё омад ва муддате дар мадрасаи Хуқанд таҳсили улуми динӣ карданд ва то поёни умр (соли 1993) дар роҳи Худо ва зикри ҷамили Ў буданд. Низ навиштаанд, ки Эшон хати зебое доштаанд…

Ҳусейнов Сино Ҳотамович

Номзади илмҳои ҳуқуқшиносӣ, сармуаллими кафедараи ҳуқуқи ҷиноятӣ ва криминалистикаи Донишгоҳи давлатии ҳуқуқ, бизнес ва сиёсати Тоҷикистон Ҳусейнов Сино Ҳотамович. Ҳусейнов Сино Ҳотамович 4 – уми марти соли 1984 дар деҳаи Сурхкати ноҳияи Мастчоҳ дар оилаи омўзгор таваллуд шудааст.
Ў соли 2001 баъди хатми мактаби умумии №11 – уми ба номи Шодихоҷа Асророви ноҳияи Мастчоҳ ба факултети ҳуқуқшиносии Донишгоҳи давлатии ҳуқуқ, бизнес ва сиёсати Тоҷикистон дохил шуда, онро соли 2006 бо баҳои аъло хатм намуда аз ҳамон сол ин ҷониб бо пешниҳоди маъмурият дар факултети ҳуқуқшиносии ДДҲБСТ, шаҳри Хуҷанд ҳамчун омўзгори (аз соли 2011 сармуаллим) кафедраи «Ҳуқуқи ҷиноятӣ ва криминалистика» фаъолият мебарад.

Захруддинов Зайнуддин

Захруддинов Зайнуддин 18 феврали соли 1939 дар рустои Арнохуни нохияи Мастчох таваллуд шудааст. Мактаби 7-соларо соли 1956 дар деха хатм карда 1 сол колхозчи шуда кор кардааст. Соли 1960 факултаи бучаи давлатии техникуми статистики нохияи Орчонкидзеободро хатм карда, худи хамон сол бо роххати Вазорати Молияи Ч.Т. ба кумичроияи нохияи Мастчох ба хайси ёрдамчии мухосиби буччети таъин карда шудааст.

Муродбек Насриддин

Муродбек Насриддин 6 октябри соли 1951 дар дехаи Мадрушкат чашм ба олам кушода аст. Сароянда, овозаш тенори лирики. Донишкадаи Хучандшахрро соли 1976 хатм кардааст. Устод Муродбек Насриддин, хонандаи маъруф, баъди фориғуттаҳсил шудан аз Донишгоҳи омӯзгории шаҳри Хуҷанд ба Филормунии давлатии Тоҷикистон роҳхат гирифт.

Муллошо Давлатов

Муллошо Давлатов 20 декабри соли 1942  дар хонаводаи дехкони дехаи Хадишахри нохияи Мастчохи вилояти Ленинобод Муллошоев Давлатбвек ба дунё омадаст. Соли 1949 ба мактаби ибтидоии хамон деха шомили синфи якум гашта соли 1959 мактаби миёнаи раками 3 нохияи Мастчохро хатм кардааст.

Тули ду сол яьне то соли 1961 донишчуи техникуми хочагии кишлоки нохияи Мастчох шуда, тахсил намудааст.

Комил Ёдгор

Комил Ёдгор 6 майи соли 1950 дар нохияи Мастчох таваллуд шудааст. Омўзишгоҳи рассомии шаҳри Душанберо дар соли 1971 ва Институти рассомии ба номи В. И Сурикови шаҳри Маскавро соли 1978 хатм кардааст. Соли 1987 котиби Иттифоқи рассомони Тоҷикистон интихоб шуда буд. Комил Ёдгоров аслан рассоми монументалист маҳсуб мешавад. Асарҳои ў “Фоҷеъаи Саргазон”,  “Парастуи аввалин”,

Карим Абдулов

Даргузашти Карим Абдулов – кумунисте, ки ду бор ҳаҷ кард

Даргузашти Карим Абдулов

Профессор Карим Абдулов дунёи фониро тарк гуфт

Профессор Карим Абдулов 26 феврали соли 1939 дар деҳаи Сурхкати Куҳистони Масчоҳ ба дунё омадааст.Ва дар таърихи 6,12,2010 вафот кард. Баъди хатми мактаби миёна дар Техникуми молияи шаҳри Сталинобод, сипас дар Донишгоҳи давлатии миллии Точикистон таҳсил кардааст. То соли 1967 сарварии комсомолону чавонони ин даргоҳи донишро ба уҳда дошт.
Карим Абдулов соли 1970 ба кори ҳизби гузашт. Солҳои 1988-90 дотсент, доктарант ва профессори ДДМТ буд. Аз соли 1991 то соли 1992 ба ҳайси мудири котиботи Президенти Чумҳурии Точикистон кор кардааст. Ҳоло мушовири Раиси Ҳукумати вилояти Суғд, Раиси Чамъияти «Дониш»-и вилояти «Суғд» мебошад. 

Маликнеъмат

Маликнеъмат дар таърихи 20 ноябри соли 1959 дар дехаи Мадрушкати нохияи Мастчох мутаввалид шудааст.Маликнеьмат аз шоирони бузурги Мастчох махсуб меёбад,ки айни замон дар литсейи №1 фаолият мекунад.Вазифааш чонишини директор, омузгори забони точики.
Дарачот: Аълочии маорифи Точикистон, аълочии фарханги Точикистон.
Узви ИН Точикистон, узви ИР Точикистон, номзади илмхои суханшиноси.
Муаллифи китобхои «Нилуфари махтоб», «Одамасп», «Эхёи Мадрушкат»,
«Ин дарахтон», «Маснавии нави» ва монографияи илмии «Рашахоту айнилхаёт»-и Фахруддин Алии Сафи ва мохияти адабию ирфонии он».

Муҳаммадзамони Солеҳ

Мухаммадзамони Солех соли 1951 дар дехаи Падрохи нохияи Мастчох ба дунё омадааст.Нависанда ва журналисти варзида мебошад.Китобхои “Сарви кишмар”, “Ишки актёри пир” ва чандин хикоёти дигар аз офаридахои у мебошанд.Аввалин достони кӯтоҳи ӯ дар матбуот дар охири солҳои 1970 таваҷҷӯҳи адабиётшиноси маъруф Муҳаммадҷон Шакуриро ба худ кашида буд. Шакурӣ дар сарсухани китоби нахустини Муҳаммадзамони Солеҳ “Сарви Кишмар” навишта буд,

Мирзонабии Холиқзод

Мирзонабии Холиқзод aз соли 1995 бо радиои Озодӣ ҳамкорӣ мекунад. Ҳоло раиси дафтари радиои Озодӣ дар Тоҷикистон мебошад.Дар соли 1962 дар ноҳияи Масчо зода шудааст. Пас аз хатми Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон дар соли 1985, ба ҳайси муҳаррири бахши адабию драмавии Телевизиони Тоҷикистон ва баъдан ҳамчун сардабири ҳамин бахш кор кардааст.Соли 1994 корманди масъули Вазорати фарҳанги Тоҷикистон буд. Дар зер чанд намунае аз эҷодиёти муаллиф иро мешавад.

Мусо Исо

Мусо Исоев соли 1952 дар дехаи Пастигави нохияи Мастчох ба дунё омада, омузишгохи касбию техникии нохия ва донишкадаи варзиши пойтахти чумхуриро хатм кардааст.Устоди варзиш, кахрамони чандин каратаи чумхурият оид ба гуштини классики ва дзю-до , кахрамони Озарбойчон аз руи гуштии дзю-до.Нахусин мастчохие, ки дар кино накшхои асоси, аз чумла дар филмхои “Кафорат”,”Номзад”, “Бори 300” офаридааст.Дар филми “дарду алами афгон” хамрохи хунарпешаи машхури итолиёви Микеле Плачидо накш офаридааст.
Соли 1992 аз чониби дастахои номаьлум дар Душанбе вахшиёна ба катл расид.

Муллоев Шариф

Муллоев Шариф Бокиевич 7 – уми январи соли 1965 дар кишлоки Худгифи Офтобруя нохияи Мастчох мутаввалид шудааст.Мавсуф хатмкардаи мактаби №10(1972-1982) нохияи Мастчох чамъияти саххомии “Сомониён”  собик колхози Оржоникидзе мебошад.

Муллоев Шариф солхои 1983–1985 дар Кушунхои хавои дар Семипалатинск Москва хидмати харбиро ба чо овардааст.Пас аз адои хидмат дар соли 1986 хуччатхояшро барои идомаи тахсили оли ба Донишгохи омузгории шахри Душанбе  ба номи К. Ш. Чураев супорида онро бо муваффакият соли 1992 ба итмом мерасонад.

Муллоев Шариф аз соли 1996 то 2000 дар Академияи улуми Точикистон Институти забон ва адабиети ба номи Рудаки хамчун аспирант маьрифат андухтааст.Тачоруби кори ва фаолияти у аз инхо иборат аст:

Асрори Азиз

Асрори Азиз санаи 23 декабри соли 1977 дар деҳаи Худгифи Офтоб аз оилаи коргар ба дунё омадааст.Сентябри соли 1984 ба дабистон шомил гашта онро соли 1994 хатм намудааст.Худи ҳамон сол ҳуҷҷатҳояшро ба Омузишгоҳи тибби супорида кабул мешавад ва соли 1997 пас аз хатми омузишгоҳ фаолияти кории хешро аз беморхонаи марказии ноҳияи Мастчоҳ дар шуъбаи “Эҳё” ба ҳайси беҳёр огоз намудааст.Аз соли 2000-ум инҷониб дар маркази саломатии “Зарафшон” ба сифати беҳёри бачагона адои вазифа намуда истодааст.Асрори Азиз аз зумраи он пизишконест, ки дар миёни ҷомеаи Мастчоҳ аз oбрую эҳтироми вижае бархурдор аст.

Абдумалик Зухури

Абдумалик Зухури 20 ноябри соли 1951 дар дехаи Ревомутки нохияи Кухистони Мастчох таваллуд шудааст.Соли 1976 ба шуъбаи иктисодии Донишгохи давлатии Точикистон шомил шуда, онро соли 1971 пирузмандона хатм намудааст.

Муддате дар идораи шуъбаи молияи нохия, КСН-17 ба хайси сармутахассис ва аз соли 1978 то имруз дар чамъияти саххомии “Сомониён” дар  риштаи хисобу китоб хамчун сармухосиб адои вазифа менамояд.

Намунаи ашъораш дар китобхои муштараки “Хордаста” , “Сурмаи дил” ва рузномаву мачаллахои чумхури ба чоп расидаанд.

Саттор Хусейн

Инчо мехохам аз хаёту фаолияти марде харф бизанам, ки вокеан фардест чонфидову мехнати, хирадманду насихатгу ва хикматдон, ки лоики тахсину кадрдонист.Мардест ки такабуру магрури аз у бегонаанд,мардест номдор дар фазои мухиту диёр!Уро Саттор Хусейн мегуянд(Сатторов Хусейн).Ин марди хамвора дар руи кутуби набавию осмони дар хакикат дар миёни мардуми махал ва гирду атроф бо тачоруби касб бинмудааш ва бо фахму заковати кордонияш шахиру номдор аст.Азбаски Мулломирхусейн тагои падарм мебошад, мо низ чун падар уро таго-гуён садо мекунем. Хонаи Худоро зиёрат намудааст,аммо кабл аз ин ки рох суи хонаи Худоро бигирад, манзили садхо кулуби башарро ободу шод кардааст,ки ин худ мусовист бо мушарраф шудан ба хонаи У.

Салими Аюбзод

Салими Аюбзод 18 августи соли 1960 дар Тоҷикистон ба дунё омадааст. Пас аз хатми Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон дар нашрияҳои «Комсомоли Тоҷикистон», «Адабиёт ва санъат», «Ҳафтганҷ» ва «Чароғи рӯз» кор кардааст. Охири соли 1992 Тоҷикистонро тарк намуда, дар Маскав ба сифати котиби масъули ҳафтаномаи «Голос» ва таҳлилгари «Независимая газета» фаъолият намуд. Дар соли 1995 барои кори доимӣ ба радиёи «Озодӣ» даъват шуд ва ба Прага кӯчид. Муаллифи осори мустанади «Ҳамосаи пайкон» (1988), «Сад ранги сад сол. Тоҷикон дар қарни бистум» (2002) ва бадеии «Девор (1991), «Гунги хобдида» (1999). Осораш ба забонҳои англисӣ, чехӣ, олмонӣ, русӣ ва эстонӣ нашр шудаанд. Собиқ узви садорати Иттифоқи журналистони СССР, барандаи ҷойизаи аввали Конфедератсияи кишварҳои муштаркулманофеъ дар соли 1990.Дар зер чанде аз навиштахои ин рузноманигори саршносу шахири точикро манзур мегардонем.

КУРБОН ХУСАЙНИ

КУРБОН ХУСАЙНИ 16 июли соли 1939 дар дехаи Худгифи Офтобр.и нохияи Масчо ба дунё омада соли 2005 ба рахмати Хак пайвастаанд. Форигуттахсили Институти педагогии шахри Ленинобод (хозира Донишкадаи омузгории шахри Хучанд ба номи Б. Гафуров) буда,чихилуяк сол пешаи омузгориро ба душ дошт. Чакидахои хомааш дар нашрияхои «Машъал»: «Ом.згор»: «Начот» «Хакикати Ленинобод» «Чархи гардун»: тазкираи «Хуршедхои гумшуда»: мачаллаи «Оинаи зиндагиū» чопи /ИИ: Тазкираи дучилдаи «Аз садр то сока»-и чопи Ирон: китобхои «Аз таърихи Мастчох»: «Сурмаи дил» «Начвои сардара»: ва гайра ба табъ расидаанд. Борхо дар садо ва симои чумхури ва радиои«Садои Хуросон» бо шеърхои тару тозааш баромад кардааст.
Устод Хусайни муаллифи китобхои «Рози нигох» (1994с. нашриёти «Симург» ) ва «Ривояти Масчо» (1999с.нашриёти «Салим»): «Шаби кадр» (2005с. нашриёти «Деваштич» ш. Душанбе) мебошад.

Нуъмон Рачабзода

Нуъмони Раҷабзода 20-уми октябри соли 1971 дар ҷамоати Мастчоҳ, ноҳияи Мастчоҳ ба дунё омадааст. Пас аз хатми мактаби миёнаи №10 соли 1989 шомили факултаи филологияи Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон гашта, ин даргоҳи маърифатро соли 1994 хатм менамояд. Фаъолияти кории хешро Нуъмони Раҷабзода ба сифати омузгори фанни забон ва адабиёти тоҷик ва синфҳои ибтидоӣ дар мактаби миёнаи №24 оғоз карда, дар тарбияи шогирдон наздики даҳ сол саҳми муассир гузошт. Пайваста навиштаҳояш дар нашрияҳои вилоятӣ ва ҷумҳуриявӣ ба чоп мерасиданд. Фаъолияти рузноманигории худро дар ҳафтаномаи «Суғд» соли 2002 оғоз карда, баъдан муҳаррири масъули ҳафтаномаи «Суғдиён» интихоб мегардад. Котиби масъули нашрияи «Анвори дониш» низ бар уҳдаи у вогузошта мешавад. Баъдан фаъолияти хешро ҳамчун хабарнигор дар ҳафтаномаи «Вароруд» идома дода, айни замон мухбири махсуси ҳафтаномаи «Омузгор» дар вилояти Суғд мебошад. Аз соли 2008 узви Иттифоrи журналистони Тоҷикистон аст. Дар зер чанд намуна аз навиштахои уро манзур мегардонем.

Гулноз

ДАР ШУКУФАРЕЗИ НИГОХИ ИРФОН
Мафохиме вучуд доранд, ки асли зухури ин отифаи равонии инсонро тавзех медиханд ва дар ин миён эхсос, тафаккур, хаёл, маърифат, дарк, шинохт ва амсоли ин дар саргахи диданихову шуниданихо аз шеър карор дорад. Чун шеър аслан як навъ маърифати лахза, фурсат, ходисаву вокеа, холат ва хатто як ашёст, пас кадами эхсосот дар ин каламрав пешгузар хам метавонад бошад. Чаро? Чун башарият худ барои расидан ба маърифати кулл эхсосро ба масобаи нардбоне карор дод, ки руи он боло шави ва уруч намои то ба фарози осмонхои асолат, ки онро зинахои дигаре аз аклу идроку фалону фалону ва мунтахои он, ки макарраш шахри хафтуми Аттор- яъне Ишк аст, боло мебаранд, бираси. Аз хамин чост, ки дар андешахои мунтакидону файласуфон ва хатто худи шоирон иттисоли равонии шоир, ашё, шеър вачхи мухимми рисолати шеър гуфтан аст, ки туфони нихояти ин анчумани васл, чунонки борхо гуфтаем,хамон нидои «Аналхак» аст, ки аз uояти шавки беандоза аз ниходи шахси шоир ба сурати «Анашшеър» берун меояд, то равшан кунад бароямон асолати шеърро.

Олим Салимзода

Олим Салимзода 28 январи соли 1956 дар дехааи Худгифи Соя чашм ба олам гушуд. Тахсили хамагониро дар дабистони № 10 фаро гирифт. Соли 1978 бахши журналисти Донишгохи давлатии Точикистонро бо бахои аъло поён дод. Мудати 10 сол дар рузномаи «Точикистони Совети» фаъолият дошт. Хамчунин, 6 соли баъди дар Кумитаи давлатии матбуот раиси шурои чумхуриявии танзими тарчумаи адабиёт ва сардори сарраёсати табъу нашри матбуоти даври ва байналмилалии Вазорати ахбор буд.

2.Абёти Дилварзини

Идомаи чакидахои мастчохи аз навиштаи каблии Аз «Хулбуи лаби чу » то «Сузани патефон». Мо дар навиштаи кабли дар бораи ашъору чакидахои халкии мардумони Мастчохи Кухи маълумот дода будем ва инчо мехохам шумо хонандаи нуктасанчро бо чакидахои дилварзини низ шинос намоям.Лутфан ба зер таваччух намоед.
Ман духтари пахтакора ёраш бошам
Дар пахтачини хамдами кораш бошам.

Кошке ки худо муаллимам гардунад,
Дафтарча гирад,биёд ба пешам хунад.

Шохмансури Шохмирзо

Шохмансури Шохмирзо 7 Майи соли 1971 дар рустои Худгифи Соя, нохияи Мастчох дар оилаи зиёи ва фархангпарвар мутаваллид гаштааст. Соли 1988 ба Донишгохи Давлатии Миллии Точикистон шомил гашта, тахсилро дар риштаи рузноманигори идома дод , сипас онро соли 1993 бо муваффакият ба итмом расонд. Инчунин бо чаридахои мухталифи кишвар аз чумла бо “Сухан”, “Оинаи зиндаги”, “Анбоз”, “Точикистони совети” ва радиои чумхури хамкори дошт ва дорад. Мавсуф солхои 1996-1999 дар нохияи Мастчох муаллими литсей буд ва замоне хамчун муовини сардабири рузномаи Машьал ифои вазифа мекард..

Шохмирзои Хучамухаммад

Шохмирзои Хучамухаммад 18 феврали соли 1949 милоди дар рустои Худгифи Соя , нохияи Мастчох дар оилаи зиёи чашм ба ин олами хасти во намуда.Узви конфедератсияи байналхалкии журналистон Шохмирзои Хучамухаммад кайхост, ки аз соликони чодаи Сухан мехсуб меёбад.Мавсуф дар рузномаи нохияи Мастчох- “Машъал”, “Агитатори Точикистон”, кумитаи радио ва телевизиони чумхурии Точикистон фаолият дошта,хамчунин муаллифи кутуби “Сурмаи дил” (хамрох бо писараш Шохмансур) ва “Касидаи чавонмарди” (дар хамкори бо Мирзохамдами Шарифзода) буда “Ахтари зулматсуз” асари сеюмини уст,

1. Аз «Хулбуи лаби чу » то «Сузани патефон»

Бешубха аст, ки замону макон, мухити ичтимои ба зиндаги ва фаъолияти инсон таъсир мегузорад, зеро инсон дар доираи онхо мемонад ва берун аз онхо буда ва шуда наметавонад.Чунин таъсир дар фолклор-хикмати халк низ дида мешавад, зеро мардумро одат буда ки бо шеър тавъам зистаанд.Кам одаме ёфт мешавад, ки дар инчо 50-60 байту рубои надонад ё бо оханг нахонад.Мухит чунин инсонхо тарбият менамуд.

Чура Юсуфй

Чура Юсуфй 16 апрели соли 1957 дар дехаи Худгифи Сояи Кухистони Мастчох ба дунё омадааст. Донишгохи Давлатии Точикистонро соли 1979 хатм карда, дар рузномаи “Машъал”-и Мастчох, хафтаномахои «Ориён», «Сугд», «Сугдиён» ва макотиби нохия кор кардааст. Раиси бахши нохиявии Бунёди забони точикй, муовини сардабири хафтаномаи мустакили “Вароруд” (ш. Хучанд) мебошад.
Ашъораш дар матбуоти вилоятиву чумхурй, мачмуахои “Риштаборон”, “Навсафар”, “Чашмаи шоир” ба табъ расидаанд. Китоби алохидаашро бо номи “Шохаи сабз” нашриёти “Адиб” соли 1989 дар мачмуаи “Санги овоз” ба табъ расонда буд. Соли 1996 нашриёти Рахим Чалил китобчаи илмию оммавии у “Аз таърихи Мастчох”-ро чоп кард. Муаллифи чандин киссахои хуччатй, аз кабили «Хафт пайкор», «Манори Дехманора», «Шахиди хунар» мебошад.
Чура Юсуфй рузноманигор аст. Яке аз дастёбтарин сохибхирфа дар чодаи рузноманигорист, ки анкариб ба 100 нафар рузноманигорони шинохтаи кишвар хукми устодй дорад.
Ашъораш ба китоби “Хуршедхои гумшуда” (Эрон, 1998, бо хати форсй) рох ёфтаанд.

Аъзами Хучаста

Аъзами Хучастасоли 1955 дар дехаи Худгифи Соя, нохияи Мастчох ба дунё омад.Соли 1972 мактаби миёнаи раками 10-ро хатм намуда, дар хамон сол ба донишкадаи таърихи ДДТ дохил шуд. Аз соли 1977 то соли 1985 дар мактаби миёнаи раками 10 омузгор буд. Дар солхои 1985-1988 дар Афгонистон ба унвони тарчумон кор кард. Аз соли 1988 то 1996 хабарнигори рузномаи “Машъал” буд. Аз соли 1997 то кунун корманди бахши точикии “Садои Хуросон” аст.
Мачмуаи ашъораш бо номи “Соярушан” дар Чумхурии Исломии Эрон ба табъ расидааст.